Oferta

TECHNOLOGIA Biodry działa dzięki naturalnemu zjawisku fizycznemu.

Cząsteczki wody podlegają już wpływowi względnie małych napięć elektrycznych.

Podziemne linie energetyczne, ruch prądów wodnych błądzących w ziemi i elektrosmog - zanieczyszczenie spowodowane przez urządzenia elektroniczne, powodują zachwianie równowagi ładunków elektrycznych między ziemią i ścianami, a obecność wilgoci wzmacnia jeszcze to zjawisko.

Zawilgocenie budynku wilgoć występująca w budynkach tworząca się przez kondensację lub przenikanie wilgoci z zewnątrz. Duża część problemów związanych z zawilgoceniem budynków jest związanych z trzema przyczynami: kondensacją, podciąganiem kapilarnym oraz przenikaniem bocznym.

Zawilgocenie kapilarne jest terminem używanym do określenia ruchu wody od dolnych sekcji ścian przez efekt kapilarny. Obserwowano przypadki dochodzenia zawilgocenia kapilarnego do 5 metrów wysokości obiektu (choć typowe zawilgocenie tego rodzaju nie przekracza 1.5m).

Przedstawione źródła napięcia zwiększają przyciąganie cząsteczek wody do wewnątrz ścian. Cząsteczki wody są pchane na znacznie wyższy poziom niż normalnie, w niektórych przypadkach nawet do 2 m.

W przypadku, gdy szumy elektryczne są mocniejsze, woda jest podciągana o wiele mocniej tak, że poziom wody w ścianie jest często widoczny gołym okiem. Bywa też widoczny wokół przewodów elektrycznych w ścianie.

Technologia Biodry dzięki użyciu prostej fali magnetycznego pola ziemskiego równoważy ładunki cząsteczek wody w ścianie, co eliminuje zakłócenia elektryczne pochłaniane przez ściany. Woda przestaje być podciągana ku górze i powoli opada do gleby.

Średni czas, aby ściany powróciły do naturalnego poziomu wilgotności określa się od 6 do 18 miesięcy. Gdy ilość wilgoci w ścianie jest znaczna, może to potrwać kilka miesięcy dłużej.

Precyzyjne rozpoznanie przeprowadzone przez naszych pracowników technicznych potwierdzi dokładny poziom wilgotności.

Przeprowadza się również analizę chemiczną w celu wykrycia, jakie rodzaje soli są obecne w ścianach i jakie zastosować materiały aby prawidłowo odnowić ściany.

Zakłócenia elektryczne podciągają wilgoć ku górze ściany aż do punktu, w którym siła grawitacji wody jest w stanie przeciwstawić się oddziaływaniu elektrycznemu.

Poniżej tego poziomu, cząsteczki wody, nadal kierują się w górę powodując w ten sposób boczny ruch wilgoci, która wydostaje się na zewnątrz poprzez parowanie z powierzchni tynku. Woda, która paruje niesie kryształy soli z gruntu i zostawia je w tynku lub w ścianie.

Dzięki Technologii Biodry, zakłócenia elektryczne w ścianach są anulowane, wzrost przepływu wody ku górze jest zatrzymany i ściany stopniowo wysychają.

Efekt wilgoci kapilarnej nie jest obserwowany we wszystkich materiałach i zależy m.in. od porowatości materiału i różnicy temperatury pomiędzy gruntem a murami. Efekt wilgoci kapilarnej można zaobserwować kładąc porowatą cegłę lub kamień do wody i obserwując do jakiej wysokości woda jest absorbowana przez porowaty materiał (obrazuje to bardzo dobrze ciastko zamoczone w herbacie) Zawilgocenie kapilarne jest identyfikowane przez "linię przypływu" na niskiej części muru. Linie te są powodowane przez rozpuszczalne sole zawarte w ziemi. W czasie parowania wody te "linie przypływu" można łatwo zaobserwować.

Istnieją fizyczne modele zawilgocenia kapilarnego oraz pomiary eksperymentalne. Wyniki pokazują, że wilgoć kapilarna zależy od szerokości murów, sorpcji materiału, własności zaprawy murarskiej, i warunków zewnętrznych takich jak gradient temperatury.

Diagnostyka zawilgocenia dokonywana jest na podstawie pomiarów i obserwacji. Obserwacje polegają na ocenie linii przypływu na murze (obecności soli). Jedną z najbardziej wiarygodnych metod jest pobranie próbek z muru i ocena wilgotności oraz ilości soli w materiale. Przyczyny wilgoci (wilgoć kapilarna) Źródłem wilgoci kapilarnej na najniższych kondygnacjach budynku jest woda podciągana z gruntu w górę ścian budynku. Mikrokanaliki (kapilary), które występują w materiale budowlanym są “przewodami” umożliwiającymi transport wody zarówno w poziomie, jak i w pionie. Woda wędruje w górę ścian dzięki siłom przyciągania pomiędzy wodą, a ściankami kanalików (jest to zjawisko podobne do tego, jakie można zobaczyć zamaczając kawałek bibułki w wodzie lub obserwując zachowanie wody w szklance, na jej brzegach woda stara się wspinać – powstaje menisk wklęsły).